Een smartphone heb ik niet; ik doe het met een stokoude Nokia lulbak, die ik zelden aan heb staan. De vrijheid die onbereikbaar zijn me biedt, weegt nog altijd op tegen de evidente nadelen van weten waar ik uithang en waarom. Gezien de nutteloze mogelijkheden van de moderne smartphone zal ook ik echter vroeg of laat overstag gaan.
Wél in mijn bezit is een tablet dat draait op Android. Android is het besturingssysteem dat Google op de markt heeft gebracht voor smartphones. Mijn merk tablet gebruikt het ook. En omdat Android open source is, kan er flink op los worden getweakt en gehackt, zelfs zodanig dat het me gelukt is op Android Market erop te zetten, de app-bron van de vrije jongens zeg maar, die wat moeite hebben met het sektarische karakter van Apple/iPad/iStore. Miljoenen apps zijn dus op de tablet te zetten, van toepassingen tot spelletjes. En ja, daar hoort ook het dierenslachtspel toe dat Dion Graus, hoofdcommissaris van de Animal Cops, onlangs op straffe van landuitzetting heeft verboden. Nog nooit is het uitroeien van vogeltjes zo lekker geweest!
Het ding is ook prettig te gebruiken als e-reader (ook om strips op te lezen trouwens, al is het scherm ietsiepietsies klein daarvoor),
om (hd)-films op te kijken, om kranten online mee te lezen etc. En er kan een SIM-kaart in, waardoor hij ook als telefoon te gebruiken is.
Helaas geen ingebouwde GPS. Maar ja, hij is dan ook wel twee keer zo goedkoop als een iPad - en anderhalf keer zo ongelikt.
De tablet maakt zijn reputatie van zakmes met zeven dingen pas echt waar door de mogelijkheid om hem, dankzij een slimme app, te gebruiken als superafstandsbediening voor m'n Squeezebox, het logistieke zenuwcentrum van Huize dr. Frankl, iets wat mijn vriend B. me influisterde die notabene zijn eigen bier nog zelf verbouwt, en dus feitelijk nog met één been in het Stenen Tijdperk woont.
Genoeg geluld. Wat we in de bieb moeten hebben, en ik heb het destijds al eens voorgesteld aan onze buren, de vrolijke jongens en meiden van TomTom, is een app voor een smartphone waarmee bezoekera na het intikken van een SISO-code worden geleid naar de plek waar het boek van hun gading staat.
Technisch best te doen, verzekerde Tom van TomTom me - en dat was drie jaar geleden, dus nu zou het een fluitje van een cent moeten zijn. Daarmee zetten we onszelf pas echt op de kaart.
Tot slot: sommige kranten en tijdschriften hebben meteen nadat de iPad-1 was uitgekomen, een pact met de Duivel, gesloten, jawel dat is de lulhannes die dingen uitvindt waarvan we nog niet wisten dat we ze nodig hadden, en zitten nu vast aan wurgcontracten met de iStore, waaraan ze stevig moeten betalen voor de diensten van dit iWinkeltje. Hopelijk zien ze hun vergissing snel in en ontwikkelen ze alsnog de mogelijkheid om hun produkten (kranten en tijdschriften online) te verkopen aan de gebruikers van open source-alternatieven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten