Er was iets dat me tegenstond aan het filmpje dat op de 23dingenpagina en op Youtube staat. Natuurlijk stoort dat I will dit en I will dat-toontje. Maar toen ik merkte dat de tekst van dit hele manifest op duizenden plekken op het internet staat, wist ik het opeens. Dat filmpje triggert herinneringen aan een avondje Evangelische Omroep uit de jaren 70. Tussen de programma's door verschenen er stichtelijke spreuken op het scherm met een vaas bloemen ernaast en tegen een groene achtergrond. De muziek werd verzorgd door het Urker Mannenkoor.
Wat zien we in het filmpje? De Nieuwe Geloofsbelijdenis volgens Bibeleteek 2.0. De meerwaarde ten opzichte van de kale tekst moet komen van de onduidelijke plaatjes tussendoor, ter meditatie wellicht, of om de fantasie mee op te wekken. Wie zal het zeggen. Hieronder is dan nog een New Age muzakje geplakt, als extra maatregel om ons in slaap te doen sukkelen.
Ik zie heel aardige dingen gebeuren in het nieuwe denken over bibliotheken, maar van dit filmpje krijg ik een wat ongemakkelijk gevoel.
Dat geldt tot op zekere hoogte ook voor het Manifest zelf. Verreweg de meeste van de zeventien goede voornemens waaruit het bestaat zijn niet direct bibliotheek-gerelateerd, maar geven eerder een levensinstelling weer, die op een scheurkalender trouwens niet zouden misstaan. Ik pak twee willekeurige voorbeelden:
I will let go of previous practices if there is a better way to do things now, even if these practices once seemed so great.
I will take an experimental approach to change and be willing to make mistakes.
Zouden bibliothecarissen die al niet zo in het leven staan, opeens in staat blijken te zijn om deze opdrachten in hun werk vorm te geven? Of blijft het bij het maken van een printje van het Manifest, dit op het plaatselijke prikbord prikken, en er zo nu en dan even tevreden naar kijken?
Ik hou een slag om de arm; op zich is er niets verkeerds aan om je uitgangspunten te formuleren en te herformuleren. Maar wat mij betreft zijn deze zeventien geloofsartikelen zeventien open deuren. Bovendien ontbreekt de bezieling; de bezieling die zo spreekt uit de bekende voorganger uit 1848. Een knaap zei op het Mega-Communicatieplein van een paar weken terug dat je soms niet te veel moet nadenken, maar het gewoon moet doen. Mijn advies: lees het Manifest nog eens goed door, knoop de boodschap in je ogen, beleg het vervolgens met roomboter en suiker, en peuzel het op.
Lees daarna het volgende blogseltje, dat gaat over de man die als motto had:
Plan the impossible!
Voor wat dit blogsel betreft laat ik het hierbij. In de laatste aflevering kom ik terug op de opdracht. Hoe wij de bieb van de toekomst zien hangt in mijn perceptie nauw samen met opzet, doelstelling en ervaring van en met de cursus 23 Dingen, reden waarom ik dat liever in één artikel behandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten