Ding #10: Cloudstrofobie (vervolg, tevens slot)

Collega en regisseur RvD ontdekte laatst tot zijn schrik dat Microsoft vindt dat de mensen die in je adresboek staan ook je vrienden zijn, en daarom gratis en ongemerkt deel mogen uitmaken van wat je allemaal voor foto's en documenten op je MSN-hoekje kwakt.
Microsoft weet niet wat vrienden zijn. Het begrip vriendschap is ernstig gedevalueerd, dat hadden we al eerder geconstateerd.
Ergens op MSN kan je wegvinken dat de mensen in je adresboek ook je vrienden zijn, maar ga dat maar eens zien te vinden. Het kwalijke is dat je het zicht makkelijk kwijtraakt op wat er allemaal met je privé-dingen gebeurt, door het oerwoud van mogelijkheden dat MSN biedt om je stek te beheren. Ze zouden het niet cloud computing moeten noemen, maar fog computing.

Dr. Frankl geeft het maar eerlijk toe. Dr. Frankl lijdt aan cloudstrofobie. Na het te hebben bijgelegd met Yahoo (heren: het klassieke bosje bloemen is nog steeds een tovermiddel), heeft hij op zijn werk her en der wat Deliciousknoppen in werkbalken geschroefd, om zodoende de geneugten van het tagging-gebeuren volop te kunnen proeven. Zoals eerder gezegd, werken die knoppen nog niet goed in Google Chrome. Daar krijg je maar één lullig dingetje, terwijl er in Internet Explorer een hele batterij van wel drie knoppen verschijnt.

Een paar dagen van gepiel, geklooi en gefröbel leiden tot de volgende conclusie:
Dr. Frankl houdt van eenvoud. Delicious poogt heel verdienstelijk om het leven tien procent eenvoudiger te maken. Dat lukt weliswaar, maar het hulpmiddel om dit te verwezenlijken maakt het leven vijftien procent ingewikkelder.
Dr. Frankl heeft dit laten doorrekenen door de Algemene Rekenkamer. De uitkomst: netto is dr. Frankl's leven met Delicious vijf procent ingewikkelder dan zonder.
Dat komt met name door de lichte opdringerigheid van Delicious, en door het aanbieden van oneindig veel mogelijkheden. Daar is het sociale bookmarken er een van. Dr. Frankl heeft al genoeg besognes met zijn eigen boekmarks; doe me een lol, Delicious Punt Kom, en gooi daar niet nog een schep bovenop!

Zie hier dan de paradox: mogen - lees: moeten kiezen uit oneindig veel dingen verwordt tot een keurslijf. Begrenzingen, of kaders, zoals sommige mensen zeggen, vormen de pijlers van vrijheid. George Orwell bedoelde het cynisch toen hij Big Brother Freedom is slavery; slavery is freedom liet zeggen. Er zit echter een kern van waarheid in.

Maar aan deze bevindingen mogen geen algemene conclusies worden verbonden. Wie gelukkig is met Delicious, moet er vooral mee doorgaan. Wie er van houdt om in de cloud met zijn boekmarks op te lossen zoals een slak in een heuvel zout: vooral doen! Voor jou tien andere slakken!

Dr. Frankl's persoonlijke voorkeur gaat echter uit naar de oplossingen die Google biedt, zoals in het vorige artikel beschreven. Google heeft eerst zelf heel erg hard nagedacht, en dit gebeurde deels in Google Labs, waar nieuwe produkten worden getest voor ze op de markt komen. Daarna heeft Google een paar knopen doorgehakt, en een heleboel keuzes voor de gebruiker gemaakt. Hierdoor wordt die gebruiker heel veel gepieker ontnomen, zodat hij zijn hersencapaciteit kan inzetten voor belangrijkere zaken, zoals voor het oplossen van het door Corax van Syracuse voor het eerst beschreven vraagstuk waarom kijkend in een spiegel (of in de weerspiegeling van het water) links en rechts met elkaar van plaats verwisselen, maar boven en onder niet.
Het boekmarkdeel van Google oogt hierdoor erg Spartaans vergeleken met de brij van aan elkaar geknoopte toepassingen en mogelijkheden van Delicious, en aan sociaal taggen en boekmarken doen ze al helemaal niet. Dr. Frankl heeft een natuurlijke affiniteit met Spartaans. En naarmate de technische mogelijkheden toenemen, wordt zijn behoefte aan Spartaans alleen maar groter.

Wees niet bang, lezertjes en lezerinnetjes. Dr. Frankl zal Delicious niet alsnog aan de kant zetten en zijn bloemen terugpakken. Hij zal er nog wat mee blijven stoeien. Zijn keus heeft hij echter gemaakt. Gelukkig voor Delicious past op ieder potje wel een dekseltje.


Terzijde:
Bovenstaand schilderijtje, ruim een half millennium geleden geverfd, hangt in Gent. Alles bij elkaar heeft dr. Frankl reeds uren voor deze Madonna doorgebracht in vervoering, vertedering en verrukking. Vraag hem niet waarom. Hij weet het niet, en hij wil het niet weten.
In boeken wordt dit schilderij afgebeeld zonder de lijst. Een gemiste kans. Die lijst is zeer oud, met dezelfde toewijding en ambachtelijkheid gemaakt als het doek zelf, en vormt er een eenheid mee. Ze herbergt ook zichtbaar een geschiedenis van lust en lijden. er is aan getimmerd en geknobbeld, maar nimmer heeft iemand het in zijn hoofd gehaald om haar te vervangen.
Doek en lijst worden beschermd door bomvrij glas. Dat is jammer, maar begrijpelijk.
Om die reden en omdat zijn gangen nauwlettend in de gaten werden gehouden door een geavanceerd camerasysteem voorzien van gezichtsherkenning, is de foto die dr. Frankl van een detail van de lijst heeft gemaakt, niet zo scherp (klik om de nerven, de duvels, de bloemetjesmotieven en de laatste sporen van verf aan te raken).
Maar neem van me aan: de vervoering, vertedering en verrukking gaan ook uit naar deze lijst.