Het Postgebouw

Het Postgebouw is er niet meer.
Het werd in fases gebouwd in de jaren 1962 tot 1968. Omdat het vanaf NEMO het eerste bouwwerk was in het rijtje waar ook de bibliotheek staat, was het gezichtsbepalend.
De bouwstijl was functionalistisch, al zagen we dat er niet meteen aan af. Wie weet er helemaal wat voor functies een postgebouw allemaal heeft? Het enige dat we wisten, was dat je er na de laatste lichting nog een brief naar toe kon brengen die heel nodig moest worden gepost.
Functionalistisch of niet: het had ook iets sierlijks. Ik keek er graag naar.

Drie dagen na de opening van het ODE maakte ik deze foto (klikken om te vergroten).

Helemaal vooraan is nog de laagbouw te zien die onderdeel uitmaakte van het gehele complex. Die laagbouw ging als eerste tegen de vlakte.

Al wat nog rest, dankzij de vertraging van het licht, is de weerspiegeling van het laatste stompje Postgebouw in de flank van het conservatorium. Die weerspiegeling zal spoedig zijn gedoofd, en dan is het voorbij.

Er is één lichtpuntje. Plotsklaps is de zijkant van het Conservatorium zichtbaar. Die zijkant bestaat uit glas in verschillende kleuren. Overdag speelt de zon ermee in elkaar voortdurend afwisselende effecten. Dat is ook goed waarneembaar als je door de gangen langs de glazen schil van het conservatorium wandelt.
Maar als de zon eenmaal onder is, komt het vertier opeens van binnen. De gevel verandert in eengigantische lamp; een orgie van licht en kleur.
Haast je om dit te bewonderen, want over een paar jaar is dat voorgoed voorbij.