Het papierloze tijdperk (3)

De vorige aflevering hier.

"Nou jongens", ze ik toen P. en I. weer bij me op schoot zaten met gepoetste tandjes. "We gaan er even snel doorheen, want het is eigenlijk al veel te laat voor jullie. Meneer en mevrouw Kortweg van de Vereniging ter Uitroeiing van Papier hadden ons dus duidelijk gemaakt dat papier echt niet meer kon in de 21e eeuw. En omdat er dus geen papier meer nodig was aangezien alles met de computer ging, had je ook geen vaste werkplekken meer nodig. Mevrouw Kortweg liet ons een prachtige Powerpoint-presentatie zien van hoe een kantoor zonder eigen bureaus en zo eruit zag."
"Pekvlekken!" riep I., die dit zich nog van de vorige keer herinnerde.
"Bijna goed. Flexplekken heette het. Op de dia's zagen we twaalf precies dezelfde bureaus met precies dezelfde stoelen. Die bureaus waren helemaal leeg, op een beeldscherm na en een plantje. Al die plantjes waren ook precies hetzelfde."
I. huiverde. "Waren ze van plastic of hadden ze een plantje gekloond?"
"Geen idee", antwoordde ik. "Maar het zag er erg eng uit. Er waren ook nergens kasten of prullenbakken. Helemaal niets.
Johan, een wat oudere collega van me die al bijna 40 was, vroeg nog waar je je spullen kwijt kon.
"Spullen", smaalde mevrouw Kortweg. "Wat voor spullen?"
"Gewoon, de dingen waar je mee bezig bent", antwoordde Johan. "Je lijsten en je formulieren en je aantekeningen en zo. En brieven die je nog moet beantwoorden."
"Je spullen zitten in de server", bitste mevrouw Kortweg. "En die server kun je benaderen vanuit elk van deze terminals. Iemand nog vragen?"

Er waren geen vragen meer. Bedremmeld verlieten we de zaal. Wat voelden we ons ouderwets! Konden wij nog wel mee?"

Na deze woorden, uitgesproken met mijn beste grafstem, liet ik een dramatische stilte vallen.

P. hield het niet meer. "Konden we nog mee?" stamelde hij, zwaar onder de indruk.

Ik vervolgde: "De flexplekken kwamen er. Iedereen koos de flexplek uit waar hij of zij zich het beste voelde, en settelde zich daar. De een zette een fotolijstje met de kinderen neer, de ander hing een paar knuffels op aan de lamp, weer een ander legde een mooi kleedje onder het toetsenbord. Maar allemaal stouwden ze hun flexbureaus vol met hun papieren, hun tijdschriften, hun mappen en ander leesvoer."
"Werden meneer en mevrouw Kortweg niet heel boos toen ze dat zagen?" vroeg P. verontrust.
"Die twee hebben we nooit meer teruggezien. En nu ligt er een nieuw plan om de backoffice te moderniseren. De flexplek wordt afgeschaft omdat die ouderwets is. In plaats daarvan krijgen we een P.S.O. Dat is het nieuwste van het nieuwste!"
"P.S.O?" vroeg I.
"Personal Space Office! Wetenschappers hebben ontdekt dat mensen harder en beter werken als ze dat op een plek kunnen doen die ze zelf mogen inrichten."
"Wat gaan ze dan doen met de flexplekken?" vroeg I."
"Dat vraag ik me ook af", lachte ik. "En nu naar bed, verdorie, het is al over tien!"


Het laatste deel hier .